Deze website is niet actueel meer. Mijn nieuwe webadres is: http://www.evitadicht.tk

Gedicht: kille adem

Gedicht: onhoorbaar ruizen

Onhoorbaar ruizen

Stilte vouwt geluid naar binnen.
Ze is als een onhoorbaar ruizen
van opgesloten emoties die ergens in het huis
van een zwelgend lijf donkere buien verbergen

buiten het geluk om.

Toch lijkt ze te schreeuwen, bevrijd mij
van het zwijgen, van wat ergens
in een opgekropte keel een zwijgzaam leven vindt
dat de trage, ruime leegte bezet.

Geef de stilte een gezicht door woorden
in haar op te roepen die ze uitspreken kan.

Gedicht: dwaalwoorden

Dwaalwoorden

Hoor hoe een pen krast
als wind, geschreven woorden
zich ergens in het hemelruim
van een omhulsel papier terugvinden.

Stilte dicht mooie zinnen
die mijn gedachten plooien tot letters
wanneer drukte het zwijgen overspoelt
als een zee die door dijken breekt.

Leg de wereld als een schelp tegen je oor
en hoor de stilte van woorden
ruizen
in de uitgeplozen materie van een gedicht.

Voor de overleden dichter Menno Wigman

Voor Menno Wigman

Hij vouwt zichzelf tussen de plooien
van ongeschreven zinnen
waarin beelden kaalgeplukte letters worden.

Met elk woord dat niet meer komt
graaft de tijd hem langzaam onder
in het zwijgende geluid van ademstilte
die de versleten straten van leegte omarmt.

Het trage afscheid overwint hem
en zijn geteisterde hart
dat in de logge kamers van zijn lijf,
de verstijfde dood gelijk geeft.

Tekening oog

Schoonheid thuis

Drums

Kunstzinnig

Gedicht: beer

Beer

De knuffelbeer die haar vroeger uit boze dromen redde
schetste zijn beeld opnieuw in haar gedachten
zonder besef dat plaats en tijd inhoud heeft

maar ze heeft hem langzaam weer verdrongen,
zij dacht dat het kinderachtig was
van iemand te houden die louter uit wol geboren is
met een onderontwikkeld brein van pluizige hersens
die je zo uit elkaar scheurt

– een leven vernietigd alsof het niets was –

Zij rommelde in de besteklade
en betaste dromerig de kromme vork
waarmee haar broertje die beer ontleed

ogen starend zonder te kijken
hoe hij met het scherpe gevaarte de binnenkant openschraapte
waar zij volgens hem de schatten van het leven verborg.
De armpjes slap naar beneden getrokken

Zij huilde glinsterende tranen op een zomerdag.
Dag grote beer.