Aardenacht
hij fietst de stad langs, overvallen
door de schemer die het licht steelt
dat overdag de wereld vormen toekent
langzaam wordt hij weggedacht
uit het donker van aardenacht
waarin ook zijn glimlach verdwijnt
tussen uitgedoofde straten
overvolle pleinen worden
lege, geruisloze beelden
door slaap verdrongen
en hij, nog klaarwakker,
is de tijd hem vergeten
onder te graven in zijn dromen
Evita Sharon Bakker 
Plaats een reactie